وقتی داشتیم این پست رو میخوندیم، نفسمون حبس شده بود، دستامون یخ زده بود، و سرمونم تب کرده بود

چه حقیقت تلخی .... 

واقعا ما خفتگانیم .... مثلا تو حال خودمون فکر میکنیم خیلی آدم خوبی هستیم خیلی فلانیم خیلی بهمانیم ولی خدایی چه کاری کردیم؟؟ چه گامی برداشتیم؟؟ همه به فکر زندگی های خودمونیم .... چه کمکی به دیگران کردیم؟؟ فقط میبینیم و از کنارش رد میشیم .......

الان حرفای خیلیا فقط شعاره... شعـــــــــــار ..... حالم بهم میخوره از آدمایی که تو ظاهر دلسوزن ولی قلبشون پر از کینه و حسادته و ....آدمایی که تو باطن خون شهدارو زیر پا میذارن و ظاهر میشن ناصح و شروع میکنن به نصیحت کردن این و اون و چی بگم ....